MALATYA’DA HAZAN
Malatya’da sonbahar, doğanın en zarif ve dokunaklı dönüşümünü sergilediği zamanlardır. Yazın kavurucu sıcaklıkları yerini serin esintilere bırakırken, şehrin dört bir yanı altın sarısı ve kızıl tonlarına bürünür. Karakaya Barajı'nın dingin sularında hafifçe esen rüzgârlar yaprakları dans ettirirken, Malatya ovasının uçsuz bucaksız kayısı bahçeleri adeta bir tablo gibi karşılar insanı.
Sonbahar, bu topraklarda yalnızca bir mevsim değil, aynı zamanda bir veda ve yeniden doğuşun simgesidir. Yazın bereketiyle dolup taşan ağaçlar, artık meyvelerini vermiş, toprak bir nefes almıştır. Kayısı bahçelerinde yapraklar sessizce yere dökülürken, toprak yeni bir dinlenişe hazırlanır. Malatya’nın insanları bu değişime alışkındır; yazın sıcağında çalışmış, ter dökmüş ve şimdi doğanın bu yavaşlayışına tanıklık ederken huzur bulurlar.
Malatya’nın beydağından esen rüzgârlar, sonbaharın gelişini müjdeleyen serinliği getirir. Beydağı’nın eteklerindeki ağaçlar, her biri birer ressamın elinden çıkmışçasına, sarının, turuncunun ve kırmızının en canlı tonlarına bürünür. Her yaprak, adeta zamanın sessiz bir tanığıdır; düşerken, ardında bir hikâye bırakır. Rüzgârın hafif uğultusu eşliğinde bu yaprakların düşüşünü izleyenler, hayatın döngüsünü, geçiciliğini ve aynı zamanda sürekli bir yenilenme içinde olduğunu hisseder.
Geceleri Malatya'nın sokaklarında dolaşırken, bu değişimi daha derinden hissedersiniz. Gündüzün sıcak tonları yerini serin bir karanlığa bırakır, ancak bu karanlık sizi üşütmekten ziyade sarar, içine çeker. Eski taş evlerin duvarlarından yayılan tarih kokusu, sonbaharın melankolik hüznüyle birleşir. Sokaklar, yazın kalabalığından arınmış, dingin bir huzur içinde, belki de bir şairin kaleminden çıkmış gibi sessizdir.
Malatya’da sonbahar, yalnızca doğanın dönüşümü değil, aynı zamanda insan ruhunun da bir iç yolculuğudur. Yazın koşturmacası geride kalmış, şehrin kalbi daha yavaş atmaya başlamıştır. Bu mevsim, bir dinlenme ve derin düşünme zamanıdır. Kayısı bahçelerinin sessizliğinde oturup ufka doğru bakarken, hayatın geçiciliği ile barışır insan. Çünkü sonbahar, her şeyin bir sonu olduğu kadar, yeni bir başlangıcın da habercisidir.
Malatya’da sonbahar, doğanın sanatla buluştuğu bir mevsimdir. Her köşe başında, her dağın yamacında, her ağacın gövdesinde bir hikâye saklıdır. Ve bu hikâyeler, sonbaharın her serin rüzgârıyla birlikte fısıldanır, dinleyene büyük bir huzur ve dinginlik getirir.
Hoş geldin güzüm…
ADİL AKTAŞ
