HAYATIN İZLERİ
Bir zamanlar yıkım oldu,
Yer çatladı,
Gök ağladı,
Bir anda kayboldu her şey,
Bir yanım yıkıldı,
Bir yanım yeniden doğdu
Ve hala doğmakta…
Anamın sesi de artık yok,
Babamın kolları da saramaz beni,
Anılar gözlerimde,
Düşen bir yaprak,
Yel gibi savurur kalbimi ve savurmakta…
Eşim de gitti,
Bir veda gibi sessizce,
Çocuklarım da,
Torunlarım da uzakta,
Ama ben buradayım,
Kök salmış bir çınar gibi dimdik ve ayakta…
Her acı,
Bir çizgi oldu yüzümde,
Her kayıp,
İz bırakır kalbimde,
Ama pes etmedim,
Küçük bir umut tohumunu,
Büyüttüm
İçimde buğdayda ve başakta…
Hayat, bazen kırık bir aynadır,
Baktığında dağılmış parçalar,
Ama ben, o parçalardan,
Kendime ışık toplarım,
Yeniden başlar,
Yeniden var olurum, salkımda ve saçakta
Her nefeste,
Her adımda,
Yeniden uyanır ruhum,
Acıların ortasında,
Umudu sarıyorum, üşenmeden
Sımsıkı tutunmak için hayata…
Pes etmedim, etmiyorum!
Ne deprem,
Ne ayrılık,
Ne ölüm,
Ne yalnızlık,
Vız gelir.
Bu kalp hâlâ atar
Ve daha da atacak biliyorum
Bu can da sarılır hayata, köşede ve bucakta…
ADİL AKTAŞ/ 30 EYLÜL 2024
MALATYA
