KIRIK TAŞLARIN ARDINDA
Titredi toprak,
Sarsıldı evler,
Silindi anılar,
Yıkıldı duvarlar,
Ama kalbim durmadı.
Devam dedi
Korkma ben varım dedi…
Koca dünya çatladı belki,
Ama içimde filizlenen o umut,
Daha da güçlü,
Daha da yeşil şimdi…
Her adımda hissettim,
Korkuyu ve çaresizliği,
Ama her nefesimde bildim ki,
Yeni bir gün doğacak,
Ve ben yürüyeceğim geleceğe…
Kırık taşların ardında bir bahar var,
Gözlerim kapalı, ellerim açık,
Tutuyorum geleceği,
Ve biliyorum,
Her şeye rağmen,
Ama her şeye rağmen
Yeniden doğacak bu şehir,
Yeniden yükselecek yarın.
Çünkü hayatın içinde saklıdır umut,
Ve biz,
Bizler o umudun çocuklarıyız,
Güçlüyüz,
Dimdik ayaktayız,
Kırıkların arasında açan çiçekler gibi.
Küllerinden yeniden doğan Zümrüdü Anka gibi
Yeniden doğacağız
Hayat MERHABA…
ADİL AKTAŞ
