HAYATIN İZLERİ

HAYATIN İZLERİ

Bir zamanlar yıkım oldu,

Yer çatladı, 

Gök ağladı,

Bir anda kayboldu her şey,

Bir yanım yıkıldı,

Bir yanım yeniden doğdu

Ve hala doğmakta…

Anamın sesi de artık yok,

Babamın kolları da saramaz beni,

Anılar gözlerimde,

Düşen bir yaprak,

Yel gibi savurur kalbimi ve savurmakta…

Eşim de gitti,

Bir veda gibi sessizce,

Çocuklarım da,

Torunlarım da uzakta,

Ama ben buradayım,

Kök salmış bir çınar gibi dimdik ve ayakta…

Her acı, 

Bir çizgi oldu yüzümde,

Her kayıp, 

İz bırakır kalbimde,

Ama pes etmedim,

Küçük bir umut tohumunu,

Büyüttüm 

İçimde buğdayda ve başakta…

Hayat, bazen kırık bir aynadır,

Baktığında dağılmış parçalar,

Ama ben, o parçalardan,

Kendime ışık toplarım,

Yeniden başlar, 

Yeniden var olurum, salkımda ve saçakta

Her nefeste, 

Her adımda,

Yeniden uyanır ruhum,

Acıların ortasında,

Umudu sarıyorum, üşenmeden

Sımsıkı tutunmak için hayata…

Pes etmedim, etmiyorum!

Ne deprem, 

Ne ayrılık,

Ne ölüm, 

Ne yalnızlık,

Vız gelir.

Bu kalp hâlâ atar 

Ve daha da atacak biliyorum

Bu can da sarılır hayata, köşede ve bucakta…

ADİL AKTAŞ/ 30 EYLÜL 2024

MALATYA